Dit fragment gebruikt Frank als bron voor onderwerp in zijn college’s over basisvaardigheden gespreksvoering. Volgens Frank kun je hier veel van laten zien. Op televisie zijn daar veel voorbeelden van.
Door middel van vragen kun je de leerstof, type vragen, wel uitleggen, maar het blijkt dat studenten hierbij nogal eens glazig kijken. Door beelden van televisiefragmenten te gebruiken wordt dit helder. Studenten zien aan een interview en vragen dan erbij,wat vind jij ervan? Dan blijkt dat studenten dit snel oppikken. Daarna zien ze dit bij talkshows terug. Stof beklijft zo beter.
Keuze van fragmenten kan iedereen wel vinden stelt Frank. Er is zoveel te vinden.
Frank geeft tijdens kijken aan dat er stukjes tussen uit zouden moeten. Geeft aan dat er behoefte bij hem bestaat om dit te kunnen doen of laten doen. Twee fragmenten achter elkaar. (Frank lacht bij einde van fragment over antwoord van wim Schippers.)
Vraag: dit zijn pratende hoofden is dat interessant om naar te kijken? Frank geeft aan dat hij hierover niet nagedacht heeft. Vooral gekozen om inhoud en niet om beeldtaal. Studenten vinden het aardig om naar te kijken. Kanttekening is dat er wel verschil tussen deel;tijd en voltijdstudenten is tav het kunnen omzetten van theorie naar het interview. Studenten moeten zelf ook zoiets doen, een interview geven. Met en zonder camera erbij.
Gaat verder over beeldtaal. Hoe hebben ze het opgelost om niet enkel talking heads te tonen? Het non-verbale kan ook besproken worden door beelden.
Tijd die getoond wordt is intuďtief vastgesteld. Op een gegeven moment haakt men af.
Dit fragment wordt zonder kijkwijzer getoond om zo zelf op te kunnen reageren, waarna in de nabespreking de lesstof aangekaart wordt.
Er worden geen videobeelden middels intranet vertoond. Ook toetsen doen ze niet middels beelden.
Kijken studenten zichzelf terug op beeld?. Ze vinden het eerst doodeng, maar gaat vrij snel over.
Heb jij een maniertje om de angst te doorbreken. Niet bewust maar doet dat wel door:
A kies zelf of je het wilt en stoer kiek’n en deurbloaz’n. Ze hebben zelf de keuze of ze zichzelf terug willen zien. Ze kijken allemaal terug is zijn ervaring.
F. kijkt bijna beroepsmatig naar de televisie. Door dit te doen traint hij als docent zichzelf om scherp feedback te kunnen geven moet je het eerst zelf al bekeken hebben. Samen met studenten wordt dit weer scherper gesteld..
Door gebruik van studenten op video op te nemen, kun je als docent twee keer het gesprek van student zien en wordt de feedback scherper, dwz dat je eerst op 1 aspect concentreerde, maar dat door video ook andere aspecten eruit kunt halen. Verder kun je niet echt een discussie krijgen over of iets gezegd is, het is geregistreerd. Alleen wat er bedoeld wordt is betwistbaar.
Wat zijn de voordelen voor de studenten” Hij ziet zichzelf, hoe en wat doe ik. Bewust worden van eigen houding. Vooral na twee keer zien. In eerste instantie gaat het altijd over het uiterlijk en de stem. Krijgen ze zelfvertrouwen van zo’n band, voor alle studenten. ? nog niet meegemaakt. Maar ligt aan de veiligheid in de groep. Het hoofdwoord is veiligheid. Hiervoor zijn geen codes met collega’s. Is vooral eigen intuďtie. Het verbaast hem dat collega’s dit tricky vinden. Men is bang dat het te spannend is voor student. Uit noodzaak geboren. F. Moest met twee mensen gesprekken voeren met 1 student. Collega was ziek, dus als noodoplossing is hiervoor gekozen. Ook bij saxion merkt hij al dat er bezuinigingen komen over stagebezoeken bij studenten .
Door videobanden kun je dit in de hele klas gebruiken.
Kost een video niet teveel tijd? Nee dat is niet het idee.
Tot nu toe werkt Frank compleet intuďtief. Er zit geen methodiek achter.
Bij leren over literatuur zijn er allerlei methodieken te gebruiken achter om het beter te leren. Gebeurt bij beeld nooit. Frank knikt zwaar instemmend. Best vreemd is zijn gewaarwording.
|